Robotlaşıyoruz

Suyu kurumuş bir
Hayrat çeşmesinin
Paslanmaya yüz tutmuş
Musluğu gibi
Hasretim sıcaklığına insanların
Yaşıyor olsam da içinde
Mahşeri kalabalıkların

Herkesi tutsak alan
Sanal dünyanın anahtarı
Duygu fukarası tuşlar
Yaşama ilişkin
Insancıl değerlerin
Neredeyse hepsini
Köreltip, unutturmuşlar

Bir keresinde,
Biraz ruh, biraz duygu katarım diye
Sevgi dolu yüreğimi sundum
Yaşamı paylaştığım dostlarıma
Açıp bakmadılar bile
Çoktan dönüştükleri için
Maddi âlemin
Duygusuz ve ruhsuz robotlarına

Oysa ben,
Hiç değilse balkonumdaki eski televizyona
Yuva yapmış beyaz güvercin kadar
Rüzgârları hissetmek, yaşamı paylaşmak
Istemiştim insani duygulara kapılarak
Sanki farklı gezegenlerdeymişiz gibi
Yan yana oturduğumuz dostların
Nefeslerini nefesime katıp,
Gözlerine bakarak

Korkarım..!
Hep böyle devam edecek
Bir ekran oyununa dönen yaşam
Teknolojinin koynunda
Ve nesli tükenen varlıklar gibi
Insana özgü değerler
Yok olup
Her şey sanallaşacak eninde sonunda

Tahsin Özmen
Ayda...