IFTAR SOHBETI...

Efendim yemek kültürü deyip de gecmeyiniz.Bence bir milletin mutfaginin zenginligi kültürünün zenginliginin cok önemli bir göstergesidir.Bu kültürde agiz ve dis sagligindan tutun da,yemek esnasinda yapilan sohbetlerin, yemekle ilgili rivayetlerin bile payi vardir.Türklerin Orta Asya'da yasadiklari zamanlarda bile dislerine önem gösterdikleri söylenir.Cesme su baslarinda dislerini
fircaliyan Türkleri izliyen bir Cin ajani.Vermis oldugu raporda Türkler bu sefer cok hazirlikli ve kizgin olarak gelecekler.Cesme baslarinda Dislerini bilediklerini gördüm demistir.Herhalde dis bilemek sözü o günlerden mi kalmis; kimbilir.Millet olarak yemek yemeyi iyi bildigimiz gibi eritmesinide iyi biliriz.Osmanli devrinde Padisahlarin sofralarinin zenginligi Diger ülkelerce de bilinmekteydi.Bununla ilgili bir fikrayi anlatmadan gecmek dogru olmaz sanirim.
Bir Fransiz heyeti Istanbul'a geldigi zaman,Osmanlinin misafirperligine ve yemek kültürüne hayran kalmislardi.Bir de bizimkilerin cok yemek yedikleri dikkatlerini cekmisdi.Ülkelerine döndükleri zaman görüp yasadiklarini ballandira ballandira anlatmislardi.Gün olmus zaman gecmis 20 kisilik bir Osmanli heyeti Fransa'ya davet edilmis,bizimkilerin yemege cok düskün oldugunu bildikleri icin aman demisler.Yemek konusunda tedbirli olalaim ne olur ne olmaz biz 40 kisilik yemek hazirliyalim da sonradan mahcup duruma düsmiyelim demisler.Bizim Heyet Parisi gezmis bütün günün yorgunluguna acliklari da katilinca bir kurt misali sofraya oturmuslar.Kirk kisilik yemegin yarisi tüketildigi halde bizimkilerde her hangi bir degisiklik olmamis yemege devam ediliyormus.Tabii Fransizlar da safak atmis eyvah demisler simdi ne olacak.Yemekler bitti son olarak tatli cikacak, bunlarda doyma belirtisinin hicmi hic bir belirtisi görülmüyor.O sirada Asci basi bir kurnazlik düsünmüs.Efendim demis Paris'in suyu cok meshurdur, su icmek istemezmisiniz.Aklinca su icirerek misafirlerin karinlarini sisirecek.
Misafirlerden bir tanesi cevap vermis.Efendim su da iceriz.Ama biz suyu tam yemegin ortasinda iceriz.Bu rivayeti A.M.Peksen'in bir siiri ile bitirelim.

Ekmeklerde annemin Parmak izi,
Salcada alin teri vardi.
Bizde yemekleri anne kokan
Pastalarin en güzelleri vardi.

Asmayi diken de annemdi.
Yapraklari koparan da.
Ve bir arefe günü,
Dolmalari tek tek saran da.

Sütü siselerde tatmadik,
Ay boynuzlu inegimiz vardi.
Ibigi kan kirmizi tavuklar,
Bizim icin yumurtlardi.

Dutu cimlerin üzerinde yedik.
Kirazi dalindan.
Gülü, kuyumuzun basinda kokladik.
En pembesinden, en alindan.

Elmalar kütür kütürdü.
Degildi buzhane mali.
Degildi bayat.
Günesin dogdugu ufuklar masmaviydi.
Ahh o günler,ah o günler,
Daha mi güzeldi neydi hayat ?...

H.A.E. Saygilarla